تاھارەتتە پەرز بولغىنى ئىككى پۇتىغا مەسھى قىلىش ئەمەس، بەلكى ئۇنى يۇيۇشتۇر. بۇ سەھىھ ھەدىسلەر بىلەن ئىسپاتلانغان، پەيغەمبەر ئەلەيھىسسالام تاھارەت ئالغاندا تاپىنىنىڭ بىر قىسمىنى يۇيۇشنى ئۇنتۇپ قالغان كىشىنى تەنبىھلەپ: «ئوت بىلەن كۆيدۈرۈلىدىغان تاپانلارغا ۋاي!» دېگەن، مانا بۇ ھەدىس ئىككى پۇتىنى يۇماي مەسھى قىلسا توغرا بولمايدىغانلىقنى بىلدۈرىدۇ. تاھارەتنىڭ پەرزى بايان قىلىنغان ئايەت ھەر ئىككى قىرائەت بىلەن ئىزاھلانغاندىمۇ تاھارەتتە ئىككى پۇتىنى يۇماي مەسھى قىلىش كېرەكلىكىنى بىلدۈرمەيدۇ، بەلكى تاھارەتتە ئىككى پۇتىنى يۇيۇشنىڭ ۋاجىپ ئىكەنلىكىگە ياكى قونجۇلۇق ئاياغ كىيگەن بولسا ئاياغنىڭ ئۈستىگە مەسھى قىلىشنىڭ ۋاجىپ ئىكەنلىكىنى بىلدۈرىدۇ.

تاۋاپنىڭ توغرا بولىشى ئۈچۈن تاھارەت بىلەن قىلىش شەرتتۇر. بۇ ئىمام ئەھمەدتىن بولغان مەشھۇر قاراشتۇر. شۇنداقلا ئىمام مالىك ۋە ئىمام شاپىئى رەھىمەھۇللاھنىڭمۇ قارىشىدۇر. يەنە بەزى ئالىملار: جۇنۇپ بولمىسا، تاۋاپ ئۈچۈن كىچىك تاھارەت ئىلىش شەرت ئەمەس دېگەن قاراشتا بولغان. بۇ ئىمام ئەبۇ ھەنىپە رەھىمەھۇللاھنىڭ قارىشىدۇر. شەيخۇل ئىسلام ئىبنى تەيمىيە رەھىمەھۇللاھمۇ بۇ قاراشنى تاللىغان. ئەمما سەئيىگە نىسبەتەن سەئيىنى تاھارەت بىلەن قىلىش شەرت ئەمەس، بۇ تۆت مەزھەپ ئىماملىرىنىڭ قارىشىدۇر. بەلكى ھەيزدار ئۈچۈنمۇ ساپا-مەرۋە ئارىسىدا سەئيى قىلىش دۇرۇس بولىدۇ. چۈنكى پەيغەمبەرئەلەيھىسسالاممۇ ھەيزدارنى پەقەت كەبىنى تاۋاپ قىلىشتىنلا چەكلىگەن.