از عایشه ـ رضی الله عنها ـ نقل است که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ هرگاه باران می‌دید می‌فرمود: اللَّهُمَّ صَيِّبًا نَافِعًا یعنی: «بارالها بارانی سودمند باشد». هنگام بارش باران، وقتِ فضل و رحمت خداوند بر بندگان اوست و گستردن اسباب خیر بر آنان است و هنگامی است که در آن گمان بر اجابت دعا می‌رود.

دعای رفع گرفتاری و اندوه، این چند دعا را شامل می‌شود: ۱- اللَّهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ، وَابْنُ عَبْدِكَ، وَابْنُ أَمَتِكَ، نَاصِيَتِي بِيَدِكَ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ، أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ، أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَدًا مِنْ خَلْقِكَ، أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِي كِتَابِكَ، أَوْ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ، أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِيعَ قَلْبِي، وَنُورَ صَدْرِي، وَجِلاءَ حُزْنِي، وَذَهَابَ هَمِّي . (بارالها من بندهٔ تو و بندهٔ بندهٔ تو و بندهٔ کنیز تو هستم. پیشانی‌ام به دست توست (تو بر من سیطره داری) و حکم تو بر من نافذ است و قضایت دربارهٔ من عادلانه است (هرچه دربارهٔ من حکم کنی همان عدل است). از تو به هر نامی که خود را به آن نامیده‌ای یا به کسی از بندگانت یاد داده‌ای یا در کتابت نازل کرده‌ای یا در علم غیب نزد خود نگه‌داشته‌ای [و به کسی نگفته‌ای] خواهانم که قرآن را بهار دل من و نور سینهٔ من و از بین برندهٔ غم و نگرانی من قرار دهی). ۲- اللَّهُمَّ رَحْمَتَكَ أَرْجُو، فَلَا تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ، وَأَصْلِحْ لِي شَأْنِي كُلَّهُ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ . (بارالها به رحمت تو امیدوارم پس مرا برای یک چشم بر هم نهادن به خودم وامگذار و همهٔ امورم را به سامان آور، معبودی [به حق] جز تو نیست). ۳- لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَظِيمُ الْحَلِيمُ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَرَبُّ الْأَرْضِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ . (معبودی [به حق] نیست جز الله که بزرگ و بردبار است، معبودی [به حق] نیست جز الله، پروردگار عرش بزرگ، معبودی [به حق] نیست جز الله، پروردگار آسمان‌ها و پروردگار زمین و پروردگار عرش گرامی).

کسی که تصویر قبر پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ را دیده اگر به خاطر آن‌که به یاد ایشان افتاده بر ایشان سلام بفرست کارش اشکالی ندارد و این سلام، آن سلامِ زیارت که نزد قبر انجام می‌شود نیست. اما دربارهٔ دو یار ایشان مشروع آن است که هنگام یادآوری آنان «رضی الله عنه» بگوییم و بر آنان رحمت بفرستیم، نه سلام.