ضابطهٔ آنچه مانع رسیدن آب وضو به پوست می‌شود: اینکه بر روی پوست، ماده‌ای دارای «جِرم» باشد، یعنی به شکل یک لایه باقی بماند، به طوری که وقتی روی بدن قرار می‌گیرد، اجزای آن منسجم باقی مانده و می‌توان آن را با پوست کندن یا پاک کردن از بین برد، مانند مواد شمعی و لاک. اینکه بر روی پوست، ماده‌ای باشد که «جِرم ندارد»، یعنی لایه‌ای تشکیل نمی‌دهد، بلکه به محض قرار گرفتن روی بدن، انسجام خود را از دست داده و جذب پوست می‌شود و جسم مستقلی از آن باقی نمی‌ماند، بلکه فقط اثر آن مانند رنگ باقی می‌ماند، مانند اغلب کرم‌ها، روغن‌ها و اثر سرمه و حنا و امثال اینها.

کسی که دچار حَدَث دائم و مستمر است مانند کسی که مشکل نشت ادرار (سَلَس البول) دارد، نزد علما حکمش مانند مستحاضه است. چنین کسی از گسترش نجاست به بدن و لباسش جلوگیری می‌کند و در وقت هر نماز یک وضو می‌گیرد و با آن وضو هرچقدر خواست فرض و نافله می‌خواند و اگر کسی که سلس دارد وضو بگیرد و تا نماز بعدی چیزی از او خارج نشود، لازم نیست که وضوی دیگری بگیرد و بر همان وضوی اولش باقی می‌ماند. چنین کسی همچنین رخصت دارد که دو نماز را با هم جمع کند.